Siz hiç sevdinizmi birini körü körüne , ben sevdim . Hiç bir şekilde umut vermemesine rağmen sevdim yıllarca. Her fotoğrafına bakışımda her sesini duyuşumda daha çok aşık oldum ona beni defalarca reddetmesine rağmen. Bana verdiği herhangi bir tepki iyi yada kötü farketmeden içime kadar işleyip kalbimin derinliklerinde buluyordu yerini başka kimsenin girmesine izin vermeden.
Ben ona her aşık oluşumda o kadar nefret etti belkide benden . Anlayamadı benim sevgimi fazla geldi ona . Bi zaman sonra sıkmaya boğmaya başladı . Ne yaparsam yapayım hiç onu kendime çekemedim hep uzaklaştı benden . Ettiğim tüm fedakarlıklara rağmen.
Ama almıyor işte bu kahrolasıca aklım benim onunla olamayacağımı. Unutamıyorum çıkaramıyorum onu aklımdan . Bana ne yaparsa yapsın ne söylerse söylesin silinmiyor gözleri hafızamdan. Katlanıyor gittikçe içimde aşkı. Artık öyle bir yer kaplamaya başladıki kalbimde kendi hayatıma yer kalmamaya başladı . Santim santim itiyordu beni içimden . Buraların tamamı benim dermişçesine. Ayrı kalmak aylarca, görmemek , konuşmamak , hiçbir şey onun önüne geçemiyordu. Ne mesafeler nede başka birileri.
Bilmiyorum daha ne kadar sürücek bu böyle . Daha ne kadar kovabilicek beni içimden . Daha ne kadar girebilicek kendisi kalbime. Yavaşça bütün hayatım onun olmaya başladı bile. Herkes te onu görüyorum her şarkıda geliveriyor aklıma .Her sigaranın her dublenin başında da sonundada o giriyor hayallerime başka kimseye yer vermiyor. Aklıma geldiği kadar rüyalarıma gelse keşke . En azından orda mutlu olabiliyoruz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder